Προγραμματίστε ένα «παγοθραυστικό» ή δύο για την πρώτη μέρα.
Εμείς — δύο αδέρφια, μια αδερφή, και εγώ φτάσαμε στο ανάδοχό μας δύο εβδομάδες πριν από το Halloween. Στο ταξίδι από το ορφανοτροφείο η κοινωνική λειτουργός σταμάτησε για να μας δροσίσει με ένα ποτήρι μηλίτη. Όταν εκφράσαμε ενδιαφέρον για αυτούς, αγόρασε στον καθένα μας τις μάσκες του Halloween της επιλογής μας, αυτό που τότε ονομάζαμε «ψεύτικα πρόσωπα» και μια μεγάλη κολοκύθα. Επειδή ήμασταν ανήσυχοι και ντροπαλοί, ρωτήσαμε αν μπορούσαμε να φοράμε τις μάσκες στο σπίτι για να τρομάξουμε τους νέους ανάδοχους γονείς μας. Κάπως έτσι, χωρίς κανέναν απολύτως προγραμματισμό, παίζαμε ξαφνικά εκείνοι κι εμείς ένα παιχνίδι κρυφτού με τις μάσκες στο οποίο, όταν μας έβρισκαν, ρωτούσαμε «ποιος είμαι;». και οι νέοι ανάδοχοι γονείς μας έπρεπε να μας ονομάσουν. Αν πήραν το όνομά μας σωστά, έπρεπε να βγάλουμε τις μάσκες μας. Αν δεν το έκαναν, θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να φοράμε τις μάσκες μας και να κρυβόμαστε ξανά. Αλλά αυτή ήταν η τελευταία απρογραμμάτιστη δραστηριότητα κατά τις πρώτες εβδομάδες προσαρμογής στο νέο μας σπίτι.
Η ανάδοχη μητέρα μας είχε κανονίσει ένα αγόρι στην ηλικία μου να παίξει μαζί μου και τα αδέρφια μου. Αυτός και ο πατέρας του έφτασαν με δύο μεγάλα κουτιά με παιχνίδια και παιχνίδια που μας διασκέδασαν μέχρι την ώρα του δείπνου, κατά τη διάρκεια του οποίου οι τέσσερις συζητούσαμε ταυτόχρονα (ο κανόνας στο ορφανοτροφείο ήταν η σιωπή στα γεύματα) και φάγαμε ζωηρά. Μετά το δείπνο, κατά τη διάρκεια του πρώτου μας οικογενειακού έργου, χαράξαμε μια κολοκύθα στο τραπέζι της κουζίνας. Με χαρά σκάψαμε τα χέρια μας στο στριμωγμένο κέντρο της κολοκύθας για να αφαιρέσουμε τον πολτό και προσφέραμε πολλές συμβουλές στον νέο μας θετό πατέρα καθώς σκάλιζε την κολοκύθα. Αφού κάναμε όλοι μπάνιο (τέσσερις ταυτόχρονα σε μια μεγάλη μπανιέρα!) και φορέσαμε καινούριες πιτζάμες, ο θετός μας πατέρας τοποθέτησε και άναψε ένα κερί στην κολοκύθα που το μετέφερε στο χολ έξω από την κρεβατοκάμαρά μας. Τις πρώτες εβδομάδες, οι τέσσερις από εμάς κοιμόμασταν μαζί σε κρεβάτια σε ένα μονόκλινο δωμάτιο και μετά η Janey, η νεότερη στα τέσσερα, μεταφέρθηκε στο δικό της υπνοδωμάτιο δίπλα σε αυτό των νέων ανάδοχων γονέων μας.
Εισάγετε τα παιδιά στο νέο τους περιβάλλον μέσα από μια «Εβδομάδα Προσανατολισμού».
Η πρώτη μας εβδομάδα ήταν προσεκτικά σχεδιασμένη. Το πρωί μετά την άφιξή μας, ένα Σάββατο, η νέα μου μητέρα με πήγε σε ένα παντοπωλείο για να ψωνίσει για το πρώτο μου δείπνο γενεθλίων την επόμενη Δευτέρα. Στη συνέχεια, όλοι περπατήσαμε στο νέο μας σχολείο όπου συναντήσαμε τη δασκάλα εικαστικών και τη διευθύντρια και ξεναγηθήκαμε στο σχολείο και δανειστήκαμε βιβλία από τη βιβλιοθήκη.
Κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης εβδομάδας προσανατολισμού μας οι δραστηριότητες μετά το σχολείο περιελάμβαναν μια βόλτα στην πανεπιστημιούπολη του πανεπιστημίου λίγα τετράγωνα από το σπίτι μας, μια επίσκεψη στο φυτώριο όπου θα αναπτύξαμε έναν μεγάλο λαχανόκηπο, μια περιήγηση στην εκκλησία που θα παρακολουθούσαμε , τα πρώτα μας φυσικά από τον οικογενειακό γιατρό και μια επίσκεψη στο αγρόκτημα μήλων που ανήκει σε φίλους της οικογένειας, όπου μαζέψαμε μήλα και μαύρα καρύδια. Το δεύτερο Σάββατο, όλοι ανεβήκαμε στον κεντρικό δρόμο της πόλης για να αγοράσουμε νέα ρούχα και παπούτσια και κάναμε τα πρώτα μας κουρέματα σε ένα πραγματικό κουρείο. Αυτοί ήταν θεσμοί και δραστηριότητες που θα ήταν σημαντικές στη ζωή μας.
Εισαγάγετε τα παιδιά στους κανόνες, τα προγράμματα και τη ρουτίνα του νέου τους νοικοκυριού και κουλτούρας κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας.
Η μέρα μας ξεκίνησε την πρώτη εβδομάδα και από τότε στην κουζίνα με μια κουταλιά μουρουνέλαιο ξεπλυμένο με φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκαλιού, μια πολυτέλεια που η θετή μητέρα μας θεωρούσε σημαντική για την ανάκτηση της υγείας μας. Μας δόθηκαν χαρτοπετσέτες και δικά μας δαχτυλίδια χαρτοπετσέτας, μια καινοτομία για εμάς, και μας έμαθαν πώς να τα χρησιμοποιούμε. Μας μυήθηκαν τα ωράρια και οι συνήθειες του αναδόχου μας. Οι ώρες γευμάτων, ώρες ύπνου, καθημερινές ώρες μπάνιου και όταν δεν πήγαινα σχολείο, ώρες ύπνου καθορίστηκαν. Κάθε μέρα είχε τον δικό της ρυθμό. Η Δευτέρα, για παράδειγμα, ήταν ημέρα πλυντηρίου. Η Τρίτη ήταν μέρα καθαριότητας. Περνούσαμε τα πρωινά της Κυριακής στην εκκλησία. Τα προβλέψιμα προγράμματα και οι ρουτίνες είναι ένα σημαντικό μέσο για την αποκατάσταση της σωματικής υγείας και την ενίσχυση της συναισθηματικής ασφάλειας των τραυματισμένων παιδιών και θα συμβάλουν στη δική σας ψυχική υγεία.
Συμμετέχετε τα παιδιά από νωρίς σε σαφώς καθορισμένες δουλειές του σπιτιού.
Εισάγετε τα παιδιά στις δουλειές του σπιτιού κατά τη διάρκεια του πρώτου μήνα. Κάθε τέσσερις μέρες ήταν η μέρα μας. Εκείνη την ημέρα ήμασταν υπεύθυνοι να στήσουμε και να καθαρίσουμε το τραπέζι για το βραδινό γεύμα και, με τη βοήθεια της μαμάς ή του μπαμπά, να πλύνουμε τα βραδινά πιάτα. Φτιάχναμε τα δικά μας κρεβάτια καθημερινά και μαζεύαμε τα δωμάτιά μας. Συμμετείχαμε σε μεγάλα έργα περιποίησης γκαζόν και καθαρισμού, συνήθως οικογενειακές υποθέσεις τα Σάββατα.
Οργανώστε μερικές διασκεδαστικές οικογενειακές δραστηριότητες τις πρώτες εβδομάδες.
Εκτός από τα ταξίδια σε έναν οπωρώνα με μηλιά και σε ένα αγρόκτημα δέντρων, απολαύσαμε ταξίδια σε δύο κρατικά πάρκα της περιοχής κατά τις πρώτες εβδομάδες, όπου μας επέτρεψαν να τρέξουμε ελεύθεροι στα χωράφια και τα δάση, μια χαρά που δεν επιτρέπεται στο αυστηρά οργανωμένο ορφανοτροφείο από που είχαμε έρθει. Στον σημερινό κόσμο υπάρχουν πολλές άλλες δυνατότητες για οικογενειακές εξόδους. Αυτό που είναι σημαντικό είναι να συμμετέχουν όλοι, τα παιδιά να απολαμβάνουν πραγματικά τη δραστηριότητα, και ειδικά αν είναι αγόρια, η δραστηριότητα να είναι έντονη σωματική. Παρέχετε αμέσως κατάλληλο αθλητικό εξοπλισμό για τα παιδιά και εντοπίστε ένα πάρκο ή μέρος κοντά όπου μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν. Φορέστε τα αν μπορείτε! Γενικότερα, κρατήστε τα απασχολημένα, με πρόκληση και πλήρως απασχολημένα όποτε είναι δυνατόν σε δημιουργικές δραστηριότητες.
Συμμετάσχετε την ευρύτερη οικογένεια και τους φίλους σας.
Εάν έχετε ένα κοντά σας, εμπλέξτε την ευρύτερη οικογένειά σας στο έργο αναδοχής σας. Καθώς η θετή μητέρα μας έγινε στη γλώσσα της και οι πράξεις της η μητέρα μας το απόγευμα που φτάσαμε, έτσι και η ευρύτερη οικογένειά μας μας δέχτηκε αμέσως και με τον καιρό τύλιγε τα χέρια της γύρω από εμάς τους τέσσερις. Μας έκαναν να νιώθουμε ότι είμαστε μέρος της φυλής. Συμμετέχετε επίσης τους στενούς σας φίλους και τις κοινότητές σας, θρησκευτικές ή άλλες, στην ανατροφή των παιδιών. Κανένα παιδί δεν μπορεί να έχει πάρα πολλούς ενήλικες που ενδιαφέρονται για την ευημερία του.
Θησαυροί
Τα παιδιά μάλλον θα φτάσουν με προσωπικούς θησαυρούς. Τα δικά μου ήταν ένα πράσινο στυλό που μου έδωσε ο βιολογικός μου πατέρας την τελευταία φορά που τον είδα σε ηλικία πέντε ετών και μια φωτογραφία των πολύ αγαπημένων παππούδων μου από τη μητέρα.
Βοηθήστε τους να προστατεύσουν τους θησαυρούς τους. Θα σε συμπαθήσουν για αυτό. Οι θησαυροί είναι ένα σημαντικό στοιχείο για να αφήσετε το παρελθόν.
Τεκμηριώστε τις πρώτες εβδομάδες.
Διατηρήστε την κάμερά σας έτοιμη και προσπαθήστε να περάσετε μερικές στιγμές στην πολυάσχολη πλέον ζωή σας καταγράφοντας αυτές τις πρώτες μέρες. Περνάνε γρήγορα και δεν θα ξαναέρθουν. Η μητέρα μου κρατούσε ημερολόγιο τις πρώτες δέκα μέρες μαζί, γι’ αυτό μπορώ να γράψω για τη δική μας μετάβαση με τόση λεπτομέρεια.
Περιμένετε τους πρώτους μήνες να είναι συναρπαστικοί και εξαντλητικοί. Όπως το έθεσαν οι Luchs σε μια επιστολή προς την οικογένεια και τους φίλους, “Ο πρώτος μήνας ήταν λίγο σκληρός για τους παλιούς ανθρώπους και υποθέτουμε ακόμη πιο σκληρός για τα παιδιά”. Αλλά ένα χρόνο αργότερα η μαμά έγραψε, ξανά στην οικογένεια και τους φίλους, “Λοιπόν, φτάνουμε στο τέλος της πιο ευτυχισμένης χρονιάς της ζωής μας! Ποτέ δεν συνειδητοποιήσαμε πόσα πολλά μας έλειπαν μέχρι να αποκτήσουμε τα παιδιά.”
